Je was er in de vlinder die
dwarrelend voorbij kwam terwijl
de speelgoedtent werd
opgezet
en de kleine grote vriend nietsvermoedend
een kus drukte op de
wond in mijn hart
je was er in elke omhelzing
die ik kreeg
in de voelbare liefde
de lach die weerklonk
je hielp mij om te genieten
even te vergeten
dat ik je soms een beetje vaak zo
godsgruwelijk mis
je was er ook in de ogen van
het kleine meisje
dat mij aankeek en huilde
voelend dat ik ongezien huilde in het plekje
dat alleen voor jou is bedoeld
daar waar ik mij terugtrek
als de golven over mij neerslaan
je was er in het ongeboren kindje
dat trappelde in de buik
van haar mama
zij is nu nog waar jij nu bent
een dimensie die ik vergeten ben
maar waar jij de weg
teruggevonden hebt
en jouw rust
je was er
Toen het leven nog lachte
naar jou
en dus ook naar mij
keek jij recht
in de lens van iemand
en nu recht naar mij
ik heb geleerd dat
ik dan “hallo” zeg
“daar ben je, het
gaat goed met je
fijn dat je dat even komt melden”
Het is het onverwachte dat mij
trouwens wel laat huilen
jou te zien
levend, levenslustig, levensopgewekt
even niet levensmoe
het zal mijn cellen altijd
doen krimpen
in een verzengend pijnlijke
kramp
maar toch, bedankt jongen
je te zien is een
soort balsem
en maakt dat ik kan blijven genieten
Wat zou ik doen
als jij mij zou bellen
zou ik opnemen
of niet durven
uit angst dat het verkeerd verbonden is
zou ik je stem herkennen
zou ik stil zijn en luisteren
naar jouw verhalen
zou ik vragen of je gelukkig bent
zou ik willen weten of je spijt hebt
en nog hier bij ons wilt zijn
zou ik zeggen dat ik je mis
zou ik huilen en stamelen
hoeveel ik van je hou
ik weet het niet
dus kom, proberen we het
de telefoon ligt naast mij
je weet vast mijn nummer nog
tot zo
