een bericht
jij bent uitgestrooid
vanmiddag
ergens op een besneeuwde berg
in Noorwegen
jouw wens
ik had je gevraagd om een teken
als het zover was
niets
ik heb gestofzuigd
ik heb gekookt
ik heb gestreken
ik heb een dutje gedaan
ik heb het kippenhok schoongemaakt
ik heb gegeten, wel drie keer
zonder te weten dat het gebeurde
ik heb niets gevoeld
ik heb niets gemerkt
voor nu voel ik mij opnieuw
even eenzaam en
in de steek gelaten als toen
ook dat is rouw
Hoe gaat het?
Life is beautiful, but sometimes it’s shit
Ach ja, shit hebben we allemaal,
de een een beetje meer dan de ander
niemand ontkomt eraan
Het vluchtige antwoord
blijft bij mij hangen
omdat ik het zo’n dooddoener vind
’n niet zeuren maar doorgaan zinnetje
alsof verdriet en hartzeer genegeerd moeten worden
lachen is gezond
van je hela hola houdt er de moed maar in
het uitzicht aan de top is fantastisch
de klim meer dan waard
elk huisje zijn vermaledijde kruisje
hou vooral je vibratie hoog
…
natuurlijk is het belangrijk te leren
relativeren, er zijn altijd ergere dingen
maar als je vraagt hoe het met mij gaat
sta dan open voor mij
voor mijn antwoord
dat wellicht verrassend en leerzaam
kan zijn
is dat te moeilijk
omdat opstaan en doorgaan
er met de paplepel is ingestampt
vraag dan niets
zwaai even
werp een kushandje en
als het lukt
sla zonder woorden een arm om mij heen
Terwijl ik mijn tas met spullen
voor een overnachting neerzet
zie ik het
twee takjes lavendel
op het hoofdkussen
van het logeerbed
navraag leert mij
het was onze grote kleine vriend
“Oma, als je niet kunt slapen
ruik er dan maar aan”.
Bijna vijf jaar en
al weten waar alles om draait:
LIEFDE
Toen het leven nog lachte
naar jou
en dus ook naar mij
keek jij recht
in de lens van iemand
en nu recht naar mij
ik heb geleerd dat
ik dan “hallo” zeg
“daar ben je, het
gaat goed met je
fijn dat je dat even komt melden”
Het is het onverwachte dat mij
trouwens wel laat huilen
jou te zien
levend, levenslustig, levensopgewekt
even niet levensmoe
het zal mijn cellen altijd
doen krimpen
in een verzengend pijnlijke
kramp
maar toch, bedankt jongen
je te zien is een
soort balsem
en maakt dat ik kan blijven genieten