Iets laat mij, tijdens het eten
op staan en naar buiten gaan
in de schemerige dauw
druppels aan een web
ik veeg het uit mijn gezicht
dan hoor ik ze
chaotisch, luidkeels roepend
naar elkaar, ik zie
ze nauwelijks, te donkergrijze hemel
Melancholie met een hoofdletter
ik schiet vol, als altijd
bij het horen van trekvogels
de tranen doen mij denken aan jou
ik luister en tuur, ontroerd
een gevoel van ontluistering
tezamen met geluk
in de verte verstomd het geroep
in mijn hart niet
nooit
Ik keek naar beneden en zag een grote holte
ik zag gerafelde, bloederige randen
pus droop langs mijn benen
en ik besefte
nee, is wist
dat ik de leegte moest vullen
met alles dat kon helen
de lach van een kleinkind
zijn handje in de mijne
zijn (h)eerlijke antwoorden
de eerste zwaluwen en hommels
bomen vol bloesems
gesprekjes met jouw broer en zussen
eindeloze wandelingen tussen bomen
langs water en liggen in het gras
rennende kippen en die ene op schoot
ijsjes en dropjes en gezonde kost
zomer, herfst, winter
dutjes, oh dutjes met de hoop jou te zien
het afgesproken seintje van jou, oehoe
muziek en zinnen in een boek
de lol met E.
en boven alles, de liefde van
en voor iedereen
want als de holte leeg zou blijven
ik de kans niet zou hebben gegrepen
dan zou ik op een dag simpel terug gaan
naar de BRON
zieltogend, gebroken
kleiner
dan zou dit alles geen enkel nut hebben gehad