Categorie: Poëzie

Je boom staat
je hebt gezien dat ik de lichtjes drapeerde
dat ik vloekte omdat alles in de knoop zat
inclusief ik
je zag dat de punaise viel
en alleen jij weet waar hij ligt
ik niet, op handen en knieën
kroop ik snikkend rond
kwaad op de punaise, mijzelf,
onze plannen die zoveel verdriet
met zich meebrachten dat er geen
kerstmissen genoeg zijn om te stelpen

je keek toe hoe ik de houten sterretjes
vastprikte in het veel te harde hout
hop, punaise krom
je moeder kan sakkeren als de beste haha
de kaarsjes die ik aanstak
laten de glitter extra schitteren
dat is dan mooi meegenomen
in de feestmaand

kind, ik mis je
hoorde je mij fluisteren
en hoewel ik de ‘waarom’ vragen niet meer stel
komen de ‘daarom’ antwoorden toch als vanzelf
mij eraan herinnerend dat ik weer vasthoud
dat loslaten beter is
wel onbarmhartig moeilijk maar toch
het is plausibel dat ik tijd heb om te oefenen
dus dat doe ik tijdens het optooien
van jouw boom

misschien dat schuimkransjes helpen