Toen het leven nog lachte
naar jou
en dus ook naar mij
keek jij recht
in de lens van iemand
en nu recht naar mij
ik heb geleerd dat
ik dan “hallo” zeg
“daar ben je, het
gaat goed met je
fijn dat je dat even komt melden”
Het is het onverwachte dat mij
trouwens wel laat huilen
jou te zien
levend, levenslustig, levensopgewekt
even niet levensmoe
het zal mijn cellen altijd
doen krimpen
in een verzengend pijnlijke
kramp
maar toch, bedankt jongen
je te zien is een
soort balsem
en maakt dat ik kan blijven genieten
