Op Sardinië ligt jouw bergkristal
in het groene water van een diepe kloof
een beetje as van jou
roerde ik door het donkere zand
in een kuiltje tussen
die reusachtige witte ronde keien
die zo uit een andere dimensie
lijken te komen.
Hoe klonk jouw stem
hoe rook je en hoe zagen jouw voeten eruit
en als je lachte kneep je dan je ogen dicht?
Lustte je nou wel of geen champignons en
welke piano muziek was het toch die
je afspeelde toen je terug ging naar het Licht?
Zomaar een greep uit de vragenlijst die ik heb
Zonder antwoord blijven het
vragen en ik
begin zoveel te vergeten.
In ieder geval bleef een deel van jou
op een idyllisch plekje
zomaar ergens op Sardinië
waar de nacht pikzwart zal zijn
het water helder groen
en waar mijn verdriet
voor altijd
naast jou ligt
