‘Jij bleef wie je bent’
die gedachte schiet door mijn hoofd
bij het zien van al die verklede
lui in vrolijke kleuren
als kind zei je
waarom moet ik mij verkleden
iemand anders zijn
ik ben toch gewoon ik?
op die foto van jou
die vreselijk harde foto
jij, in het zwart tussen al dat schemergroen
schilder ik de mooiste kleuren
en mijn tranen vormen een
regenboog
in de zon vandaag
terwijl ik schilder kom jij tot leven
kom jij tot mij
palet van liefde
je bent wie je bleef
Escher’s trappen om ons heen
jouw kleine voetje stapt
mis
aan jouw bretels hou ik je amechtig
vast
boven het trapgat
mijn armspieren protesteren
ik
hoop dat de elastieken
banden aan het korte broekje
je lijfje
kunnen dragen, trek je naar
boven
spartel niet alsjeblieft
stil nou, ik heb je
kom maar, tegen mijn borstkas aan
ik laat je nooit meer los
In mijn armen hou ik je vast
op zoek naar een flesje
melk
ik ben je te lang vergeten
je ogen mat, berustend
door paniek bevangen vraag ik
iedereen
waar haal ik voeding
in een kar ligt een
pistool
verschrikt leg ik het doek erover
terug
mijn zelfgemaakte draagzak
kan jouw gewicht niet
dragen
ik alleen kan voor jou zorgen
zodat
je niet wegkwijnt
lief kind
we zijn bijna thuis
In jou zie ik diepe pijn
je ogen zijn omfloerst
in jou zie ik verdriet
vermomd in gelatenheid
in jou zie ik onbegrepen voelen
waardoor jij je afreageert
in jou zie ik wanhoop
over uitzichtloze situaties
in jou zie ik starende boosheid
jij woordeloos gemaakt kind
in jou zie ik onzichtbaarheid
zo bescherm jij jezelf
in jou zie ik het ongewenst voelen
terwijl jij zoveel te geven hebt
in jou zie ik oneindig wantrouwen
in hen waar je loyaal aan blijft
in jou zie ik het stille schreeuwen
omdat je niet gehoord wordt
in jou zie ik de aanpassing
om er alsjeblieft bij te horen
in jou zie ik onbegrip
waarom ik, waarom toch
Maar bovenal zie ik JOU in jou
in jullie
in mij
als een glimmende
nevelsteen
Wat ben je bijzonder
waardevol
Ik zie jou
geluidloos
fladderen vlinders
zoete balsem drinkend
ik kijk, ik voel, ik ben
in mij daalt een stilte neer
gracieus landt ze op mijn haar
bedekt het verscholen kind
met fluwelen vleugels
verzacht het hartzeer
alsof ze zegt
het komt goed
het is goed
vertrouw
jezelf