Nieuw als ze was
liep ze spitsroeden
laverend en uitwijkend
ongezien proberend
te eten en drinken
duttend als de anderen suffend
in de schaduw lagen
terwijl de zon onbarmhartig
haar veren groenblauw liet glanzen
het was hen tegen hen
de schemer kwam
ze wilde op stok
de anderen pikten en duwden
ze zette door en sprong naar binnen
even gekrakeel en dan
rust
Morgen weer een nieuwe dag voor hen