Toen ik het kippenhok opende
en de dames goedemorgen wenste
kwamen ze niet elkaar verdringend naar buiten
zoals altijd om haantje de voorste te zijn
zelfs hennen doen dat
vandaag niet
hun wereld was ondergesneeuwd
onder hun rode kammen dwarrelde vraagtekens naar beneden
tussen de sneeuwvlokken
elkaar murmelend en afwisselend voor het treeplankje duwend
besloot een van hen, haha en niet hun
toch de stap te wagen en gleed naar beneden
de rest volgde gelaten
pikkend proefden ze van de sneeuw
zagen hun voeremmer en vergaten hun oude wereld
och, had de mens ook een kippenbrein
zodat hij gisteren kon afschrijven
alsof zulks nooit bestaan had