Je was er in de vlinder die
dwarrelend voorbij kwam terwijl
de speelgoedtent werd
opgezet
en de kleine grote vriend nietsvermoedend
een kus drukte op de
wond in mijn hart
je was er in elke omhelzing
die ik kreeg
in de voelbare liefde
de lach die weerklonk
je hielp mij om te genieten
even te vergeten
dat ik je soms een beetje vaak zo
godsgruwelijk mis
je was er ook in de ogen van
het kleine meisje
dat mij aankeek en huilde
voelend dat ik ongezien huilde in het plekje
dat alleen voor jou is bedoeld
daar waar ik mij terugtrek
als de golven over mij neerslaan
je was er in het ongeboren kindje
dat trappelde in de buik
van haar mama
zij is nu nog waar jij nu bent
een dimensie die ik vergeten ben
maar waar jij de weg
teruggevonden hebt
en jouw rust
je was er
Vroeger
toen ik tienerde
moesten ze potloodstreepjes dun
een automatisch pincet
gehanteerd door de moeder
van een vriendin
veroorzaakte zoveel persoonlijke
afkeer
dat ik de haartjes koesterde
en au naturel bleef
nu ik aan het zestigen ben
hebben de ratten eraan
geknaagd
is er sprake van ongeoorloofde dwarsheid
penseel en poeder
vullen de hiaten in
gel plakt scheefliggers vast en
de rand van mijn multifokkingbril
maskeert de restanten
van mijn wenkies
PS:
mijn schaammijnietheuvel
heeft last van dezelfde ‘rui’
het is maar dat je het weet
een bericht
jij bent uitgestrooid
vanmiddag
ergens op een besneeuwde berg
in Noorwegen
jouw wens
ik had je gevraagd om een teken
als het zover was
niets
ik heb gestofzuigd
ik heb gekookt
ik heb gestreken
ik heb een dutje gedaan
ik heb het kippenhok schoongemaakt
ik heb gegeten, wel drie keer
zonder te weten dat het gebeurde
ik heb niets gevoeld
ik heb niets gemerkt
voor nu voel ik mij opnieuw
even eenzaam en
in de steek gelaten als toen
ook dat is rouw
Hoe gaat het?
Life is beautiful, but sometimes it’s shit
Ach ja, shit hebben we allemaal,
de een een beetje meer dan de ander
niemand ontkomt eraan
Het vluchtige antwoord
blijft bij mij hangen
omdat ik het zo’n dooddoener vind
’n niet zeuren maar doorgaan zinnetje
alsof verdriet en hartzeer genegeerd moeten worden
lachen is gezond
van je hela hola houdt er de moed maar in
het uitzicht aan de top is fantastisch
de klim meer dan waard
elk huisje zijn vermaledijde kruisje
hou vooral je vibratie hoog
…
natuurlijk is het belangrijk te leren
relativeren, er zijn altijd ergere dingen
maar als je vraagt hoe het met mij gaat
sta dan open voor mij
voor mijn antwoord
dat wellicht verrassend en leerzaam
kan zijn
is dat te moeilijk
omdat opstaan en doorgaan
er met de paplepel is ingestampt
vraag dan niets
zwaai even
werp een kushandje en
als het lukt
sla zonder woorden een arm om mij heen
