Terwijl ik mijn tas met spullen
voor een overnachting neerzet
zie ik het
twee takjes lavendel
op het hoofdkussen
van het logeerbed
navraag leert mij
het was onze grote kleine vriend
“Oma, als je niet kunt slapen
ruik er dan maar aan”.
Bijna vijf jaar en
al weten waar alles om draait:
LIEFDE
Jij koos iemand anders
om jou naar je laatste rustplaats te brengen
je koos mij opnieuw niet
Terug naar vier jaar geleden
toen je een lijst bleek te hebben
waarop namen stonden
namen van hen die als eerste een selectie
mochten maken uit jouw
eigendommen
je koos mij niet
als eerste
Mijn ego schreeuwt ook nu weer
in mijn oor:
“Je bent niet belangrijk!”
Mijn ziel fluistert terug:
“Jawel
zo belangrijk dat hij wist
dat jij hieruit een
uitzonderlijke les kon leren.
Waarom is het voor jou zo cruciaal
om gezien te worden door anderen?”
Nu ik dit schrijf
en tranen van frustratie voel stromen
besef ik dat ik mijzelf
niet eens waardeer
mijn eigenwaarde neersabel
mijzelf onbelangrijk laat zijn
dat IK de enige ben die zichzelf
niet op waarde schat
en dat ik mij daardoor vaak
klein en onopgemerkt voel
Bewustwording gaat in stapjes
drie naar voren
twee terug
vandaag kreeg ik de kans
een reusachtige sprong voorwaarts
te nemen
Ik spring!
Een plugin
wat dat ook moge zijn
was de oorzaak.
Gefikst door J.
Iedereen krijgt weer een email alert.
Yeah!
Kijk snel wat je gemist hebt.
Toen het leven nog lachte
naar jou
en dus ook naar mij
keek jij recht
in de lens van iemand
en nu recht naar mij
ik heb geleerd dat
ik dan “hallo” zeg
“daar ben je, het
gaat goed met je
fijn dat je dat even komt melden”
Het is het onverwachte dat mij
trouwens wel laat huilen
jou te zien
levend, levenslustig, levensopgewekt
even niet levensmoe
het zal mijn cellen altijd
doen krimpen
in een verzengend pijnlijke
kramp
maar toch, bedankt jongen
je te zien is een
soort balsem
en maakt dat ik kan blijven genieten